Σε αυτή την παραβολή, ο Κύριος κατέστησε σαφές ότι αν οι πλούσιοι άνθρωποι ζουν εγωιστική ζωή, να ξοδέψουν μια περιουσία μόνο για διασκέδαση, δεν παρατηρούμε δίπλα του που έχουν ανάγκη, το πρόσωπο αυτό δεν αξίζει την αιώνια ζωή με την αγάπη και το έλεος του Θεού, θα το κάνει περιοχή της άπειρης σκοτάδι και αιώνια βάσανα. Και μόνο ένα άτομο που σε αυτή τη ζωή είναι στενό και θλιβερά τρόπο - με την εκπλήρωση των εντολών του Θεού, θα εισέλθουν στην βασιλεία του αιώνιου φωτός, την αιώνια χαρά.
«Ένα άτομο - ο Ιησούς είπε - ήταν πλούσια. Πέρασε τη ζωή που έχει τη διασκέδαση του, ντυμένος με πορφύρα και εκλεκτά λινά και μια καθημερινή φιλοξενείται στο σπίτι πολυτέλεια του και θορυβώδη γλέντια, όχι να σημειωθεί ότι στην πύλη του θέσει ένα ζητιάνο, τον Λάζαρο, που καλύπτεται με πληγές και απεργοσπάστες. Ο ασθενής και πάντα πεινασμένος Λαζάρου που επιθυμούν να τρέφονται τουλάχιστον εκείνα τα αποφάγια από το τραπέζι του πλουσίου, ο οποίος στα μάτια του, ρίχνει στα σκυλιά, αλλά, προφανώς, και δεν ήταν στη διάθεσή του. Κανένα από τα σπίτια των πλουσίων άνθρωπος λυπήθηκε για τον ίδιο, κανείς δεν έδεσε τις πληγές του, - μόνο αδέσποτα σκυλιά ήρθε να τον γλείφουν τις πληγές του. Διασχίστε τη ζωή σας μέχρι το θάνατό του, ο Λάζαρος έφερε σιωπηλά, υπομονετικά και ταπεινά. Και όταν πέθανε, οι άγγελοι του Θεού τον μετέφερε στην ψυχή του Αβραάμ.
Αλλά εδώ και πέθανε πλούσια, και θάφτηκε πανηγυρικά, με την υπέροχη τιμές που αντιστοιχούν στον πλούτο του. Αλλά στην θέση μετά θάνατον ζωή της ψυχής του ήταν θλιβερή, πετάχτηκε προς τα κάτω στην κόλαση, καθώς στους κόλπους του Αβραάμ δεν υπήρχε θέση γι 'αυτήν. Βασανίζονται στην κόλαση και ήταν ανήσυχος, πλούσιος άνθρωπος όταν είδε τον Αβραάμ από μακρόθεν, και του Λαζάρου στα ουράνια αρχοντικά. Εμπνευσμένο από την ελπίδα, προσευχήθηκε στον Πατριάρχη για βοήθεια, «Πατέρα Αβραάμ! Έχουμε ελέησόν με, και να στείλει τον Λάζαρο να βρέχουμε την άκρη του δαχτύλου του στο νερό και να δροσίσει τη γλώσσα μου? Γιατί είμαι βασανίζεται σε αυτήν την φλόγα ".
«Ο γιος μου - απάντησε ο Αβραάμ - θυμηθείτε τη ζωή του! Όλα αυτά που πίστευε το μεγαλύτερο καλό, και ότι λαχταρούσε κάτι για να αγωνιστούμε για την ψυχή σου, έχεις σε αφθονία. Πόσο πλούσιοι σας στην πολυτέλεια και ευδαιμονίας πέρασε όλες τις ημέρες του? Νομίζατε ότι μόνο για τον εαυτό του, και ήταν κωφεύει στις κραυγές του πάσχοντος που ψηφίστηκε από κάθε μέρα και ποτέ δεν του έδωσε ένα κομμάτι ψωμί. Και είναι με ευγένεια και ταπεινότητα αντέξει όλο το φαγητό του και δεν διαμαρτύρονται, δεν παραπονιούνται ότι άδικο πόνο. Ως εκ τούτου ο Λάζαρος πέρασε στη φτώχεια και την εξοικονόμηση πεδίο της Γης από καθαρή καρδιά και την ψυχή σου παρηγοριά, και εσύ, έχοντας λάβει τα πάντα από τη ζωή για τον εαυτό σας και να μην κάνει κανένα καλό για τους άλλους, υποφέρουν τώρα και δικαίως υποφέρουν. Άλλωστε, κανένας από εμάς δεν μπορεί να σας απαλλάξω από δεινά, ή ακόμα και να τους διευκολύνουν, όπως το μεγάλο χάσμα, ώστε αυτοί που θέλουν να περάσουν από εδώ για να σας δεν μπορεί να είναι μεταξύ εσάς και εμάς, αλλά και περάσουν από εκεί για να μας. "
Συνειδητοποιώντας τώρα όλη η τρέλα έζησε τη ζωή του, ο πλούσιος άνθρωπος ρωτά ο Αβραάμ: «Ζητώ λοιπόν από εσάς, τον πατέρα, στείλτε Λάζαρο στο σπίτι του πατέρα μου, γιατί έχω πέντε αδελφούς? ότι μπορεί να καταθέσει σ 'αυτούς, για να μην έρχονται επίσης σε αυτόν τον τόπο του μαρτυρίου. "
«Έχουν τον Μωυσή και τους προφήτες, - απάντησε ο Αβραάμ, - ας τους ακούσουμε? ο δίκαιος θέλημα του Θεού γνωστοποίησε στους ανθρώπους, και ο οποίος θα το εκτελέσει, θα σωθεί. "
«Όχι, πατέρα Αβραάμ! - Ο πλούσιος άνθρωπος φώναξε, - αδελφοί μου είναι κωφοί στην φωνή του Μωυσή και των προφητών, μην ακούτε αυτούς, όπως δεν είχα ακούσει? αλλά αν είχαν χτυπηθεί από κάποιο μεγάλο θαύμα, αν κάποιος ανεβαίνει από τους νεκρούς, θα μετανοήσουν. "
Και του είπε, «Αν ο Μωυσής και οι προφήτες δεν ακούει ακόμα κι αν κάποιος ανεβαίνει από τους νεκρούς, δεν θα το πιστέψετε."
Έτσι σκεπτικιστές όλων των ηλικιών συχνά λένε, «Αν κάποιος ήρθε από έναν άλλο κόσμο και ότι απέδειξε την ύπαρξή του, έχουμε πίστευαν στην αθανασία της ψυχής και η αιώνια ζωή πέρα από τον τάφο.» Αυτοί, όπως και οι Φαρισαίοι, θα πρέπει να έχετε ένα σημάδι από τον ουρανό. Αλλά ένα σημείο δεν πρέπει να δίνεται σε αυτούς, γιατί ο Θεός θέλει τον άνθρωπο ακολουθούν εθελοντικά Αυτόν, δεν δουλική υπακοή, που προκαλείται από την τρομερή θαύμα. Επιπλέον, εάν ένα τέτοιο σημάδι δόθηκε σε κάποιον από την πεποίθηση των απίστων, αν σε αυτό, για παράδειγμα, ήταν ένα νεκρό φίλο ή συγγενή, τότε σίγουρα θα είχε εξηγηθεί το φαινόμενο των νοσηρών-minded φαντασία του, και όμως δεν θα πιστεύετε. Μετά από όλα, δεν πιστεύουν ότι οι Εβραίοι όχι μόνο στον Μωυσή και τους προφήτες, αλλά ακόμη και τον αναστημένο Χριστό, και στη συνέχεια έχασε το βασίλειό του.
Έτσι παραβολή του Χριστού του πλουσίου και του Λαζάρου αποκαλύπτει συμβολικά μας μια εικόνα της μελλοντικής ζωής. Διδάσκει ο άνθρωπος πώς πρέπει να ενεργεί σε αυτή τη ζωή, όχι για να κληρονομήσει την αιώνια θάνατο «(Λουκάς 16 :. 19-31).
