The dialogue STARTED WRONG

The love for the heterodox and other religions - continues - requires overt confession of the truth, and the interreligious dialogue is detrimental.

The dialogue STARTED WRONG. And should stay there, because the Catholics don't accept anything from orthodox point of view

As for the rest doctrines, it's a waste of time to try to persist with heretics, you cannot mix holy water with urinating

 

Separation of Catholic and Orthodox Churches

 The first real, although still partial, split came with the Nestorian

and Monophysite heresies condemned at the Councils of Ephesus

(431) and Chalcedon (451). A much more serious separation

occurred in 1054, when the Eastern churches and Rome mutually

excommunicated each other—ending recognition of the validity

of the other as a proper church. The two main issues involved

in this separation were the primacy of the pope and the manner

of explaining the doctrine of the Trinity. The Orthodox accepted

the pope as the most honored bishop of the Christian world, but

he was still one bishop among many. They thus did not believe

that the pope should have direct authority over all Christians.

The Orthodox Church also refused to accept the Catholic change

made to the Nicene/Constantinople Creed concerning the.

relationship of the Holy Spirit to the Father and the Son. For the Eastern

churches, the Holy Spirit proceeds from the Father alone. The

Catholic Church declares that the Holy Spirit proceeds from the

Father and the Son, Jesus. The disagreements became so intense

that they led to the mutual ex-communication of the patriarch of

Constantinople, the head of the Orthodox Church, and the papal

legate representing the power and authority of the pope as head

of the Western Church. The lengthy process of estrangement

continued until it culminated in a complete split upon the sack of

Orthodox Constantinople by the Catholic Crusaders in 1204

Διαχωρισμός Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας

 

Η πρώτη πραγματική, αν και ακόμη μερική, διάσπαση ήρθε με τον Νεστοριανό

και Μονοφυσιτικές αιρέσεις που καταδικάστηκαν στις συνόδους της Εφέσου.

(431) και της Χαλκηδόνας (451). Ένας πολύ πιο σοβαρός διαχωρισμός

σημειώθηκε το 1054, όταν οι ανατολικές εκκλησίες και η Ρώμη αλληλοεξαρτήθηκαν.

αφορίστηκαν αμοιβαία - τερματίζοντας την αναγνώριση της εγκυρότητας της εκκλησίας.

της άλλης ως κανονικής εκκλησίας. Τα δύο κύρια ζητήματα που αφορούσαν

ήταν το πρωτείο του πάπα και ο τρόπος με τον οποίο θα γινόταν ο διαχωρισμός.

της εξήγησης του δόγματος της Αγίας Τριάδας. Οι Ορθόδοξοι αποδέχθηκαν

τον πάπα ως τον πιο τιμημένο επίσκοπο του χριστιανικού κόσμου, αλλά

εξακολουθούσε να είναι ένας επίσκοπος ανάμεσα σε πολλούς. Έτσι, δεν πίστευαν

ότι ο πάπας θα έπρεπε να έχει άμεση εξουσία πάνω σε όλους τους χριστιανούς.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία αρνήθηκε επίσης να δεχτεί την καθολική αλλαγή

που έγινε στο Σύμβολο της Νίκαιας/Κωνσταντινούπολης σχετικά με το .

σχέση του Αγίου Πνεύματος με τον Πατέρα και τον Υιό. Για την Ανατολική

εκκλησίες το Άγιο Πνεύμα προέρχεται από τον Πατέρα και μόνο. Το

Καθολική Εκκλησία δηλώνει ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον

Πατέρα και τον Υιό, τον Ιησού. Οι διαφωνίες έγιναν τόσο έντονες

που οδήγησαν στον αμοιβαίο αφορισμό του πατριάρχη της

Κωνσταντινούπολης, επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και του παπικού

λεγάτο που εκπροσωπούσε τη δύναμη και την εξουσία του πάπα ως επικεφαλής

της Δυτικής Εκκλησίας. Η μακροχρόνια διαδικασία αποξένωσης

συνεχίστηκε έως ότου κορυφώθηκε με την πλήρη διάσπαση κατά την άλωση της

Ορθόδοξη Κωνσταντινούπολη από τους Καθολικούς Σταυροφόρους το 1204.